Borderline w wolnym tłumaczeniu oznacza tyle, co ,,z pogranicza". Należy podkreślić, że nie jest to choroba - jest to zaburzenie osobowości. To rzutu
Borderline w wolnym tłumaczeniu oznacza tyle, co ,,z pogranicza”. Należy podkreślić, że nie jest to choroba – jest to zaburzenie osobowości. To rzutująca na całe zachowanie człowieka dysfunkcja, która wymaga stosowania właściwej terapii.
Charakterystyka borderline
Główną cechą tego zaburzenia jest trudna do odparcia chęć do podejmowania ryzyka. Wiąże się to ze skłonnością do podejmowania pochopnych decyzji, do hazardu, do używek. Człowiek z osobowością ,,z pogranicza” ma problemy w codziennym funkcjonowaniu – nie potrafi zachowywać się i rozmawiać szczerze, boryka się z kłopotami z odżywianiem, ma problemy z nawiązywaniem i utrzymywaniem relacji. Osoba z borderline boi się odrzucenia, dlatego jest zdolna do pochopnych działań prowadzących do zniszczenia określonych relacji w sytuacji, gdy budzą się w niej często irracjonalne obawy, że sama zostanie porzucona. To prowadzi do ogromnego dyskomfortu i braku dostosowania osoby z borderline do życia w społeczeństwie.
Przyczyny występowania borderline
Niestety, nauka nie zdołała jeszcze ustalić dokładnych przyczyn pojawiania się tej dysfunkcji. Tak samo nie jest jasne, czy częściej dotyka ona kobiet czy mężczyzn ani jaki dokładnie procent społeczeństwa boryka się z tym zaburzeniem. Istnieje teoria, że na wykształcenie się takiej osobowości wpływ mają określone warunki w dzieciństwie. Cechą charakteryzującą to zaburzenie jest nieustanny lęk przed odrzuceniem, więc jeśli we wczesnym okresie życia dziecko doznało np. odtrącenia ze strony rodzica lub opiekuna, może to skutkować rozwinięciem się tego typu osobowości.
Metody leczenia
Podstawą leczenia borderline jest psychoterapia. Jej zadaniem jest uświadomić pacjentowi, że podlega pewnym schematom warunkującym jego zachowanie oraz wskazać ścieżki myślowe niezwiązane ze skrajnymi decyzjami. Człowiek mający osobowość borderline musi przede wszystkim zdawać sobie sprawę z zaburzenia oraz być świadomym swoich skłonności. Często terapii psychoterapeutycznej towarzyszy terapia farmakologiczna, zakładająca włączenie do procesu leczenia określonych środków. Osoba z dysfunkcją w trakcie takiego procesu stosuje leki stabilizujące nastrój bądź przeciwdepresyjne. Istotny jest fakt, że terapia osób z osobowością borderline to proces długotrwały, dający efekty dopiero po określonym czasie. Ważne jest utrzymanie motywacji do leczenia, co u kogoś z tą dysfunkcją utrudnia już sama jej charakterystyka. Stąd bardzo ważną rolę odgrywają bliscy takiej osoby, ich cierpliwość, wyrozumiałość ale i umiejętność właściwego postępowania z człowiekiem z osobowością borderline.
KOMENTARZE